شاید معروف ترین وقدیمی ترین شعری که در مورد برف نوشته شده قصیده ای باشه از کمال الدین اصفهانی شاعر قرن ششم و هفتم هجری کمالدین اصفهانی پسر جمالدین اصفهانی است و خود و پدرش هر دو از بزرگترین شاعران و قصیده سرایان پارسی هستند کمالدین اصفهانی را به دلیل علاقه به خلق معانی تازه و مضامین جدید و آوردن ردیفهای مشکل خلاق المعانی نیز میگویند  قصیده برف :

هرگز کسی نداد بدین سان نشان برف ******** گویی که لقمه ایست زمین در دهان برف

مانند پنبه دانه که در پنبه تعبیه است****  اجرام کوه هاست نهان در میان برف

ناگه فتاد لرزه بر اطراف روزگار ********* از چه ؟ زبیم تاختن ناگهان برف

  گشتند نا امید هم جانور ز جان***********  با جان کوهسار چو پیوست جان برف

  با ما سپید کاری از حد همی برد********  ابر سیاه کار که شد در ضمان برف

  چاه مقنعست هم چاه خانه ها  *********انباشته به گوهر سیماب سان برف

  زین سان که سر به سینه گردون نهاد باز  ***********خورشید پای در ننهد ز آستان برف

...

گرچه سپید کرد همه خانو مان ما ******** یارب سیاه باد همه خان و مان برف

  وقتی چنین نشاط کسی را مسلم است************  کاسباب عیش دارد اندر زمان برف

  هم نان و گوشت دارد و هم هیزم و شراب***********  هم مطربی که برزندش داستان برف

  معشوقه ای مرکب از اضداد مختلف ********* باطن بسان اتش و ظاهر بسان برف

  گلگونه ای بود به سپید اب برزده ****** هر جرعه ای که ریزد بر جرعه دان برف

تا رنگ روی باز نماید بر این قیاس ********* بعضی ازآن باده و بعضی ازآن برف 

می میخورد به کام و زنخ میزند بجد ********** در گوش خود رها نکند سو زیان برف 

آن را که پوشش و می و خرگاه و آتش است**********  وقت صبوح مژده دهد بر نشان برف

نه همچو من که هر نفس از باد زمهریر ************* پیغام های سرد دهد بر زبان برف

دست تهی بزیر زنخدان کند ستون ******** و ندر هوا همی شمرد پود و تان برف 

خانه تهی ز چیز و ملا از خورندگان*************  آبی بریق می خورد از ناودان برف

  دلتگ و بینوا چو بطان بر کنار آب ********* خلقی نشسته ایم کران تا کران برف

گر قوتم بدی ز پی قرص آفتاب ************ بر بام چرخ رفتمی از نردبان برف

منبع:http://bager-bonab.blogfa.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: